1.500 üzeri siparişlerde ücretsiz kargo

Bir annenin çocuğun bütün oyuncaklarını kaldırarak şaşırtıcı bir karar vermesi herkesin başına gelir. Anne bununla ilgili deneyimlerini kendine ait bir blog sayfasında yazmıştır.

Çocuklarının nasıl daha üretken ve yaratıcı olabilecekleri görmek istemiş ve şu an oyuncaklar tarafından sınırlandırılmamışlardır. Bunu yapmak için sebepleri vardı. Evinin kızlarının hiç ilgilenmediği ve memnun olmadıkları birçok gereksiz şeylerle darmadağın olduğunu fark etti. Oyuncakların sayısı artık yeterli gelmiyordu. Ayrıca bütün bu oyuncaklar onların kısa dikkat sürelerinin artmasına yardımcı olmuyordu. Bütün oyuncaklar da kaldırılmadı. 2 veya 3 oyuncağını bir kaç günlüğüne dışarıda bırakıp dönüşümlü olarak onlarla oynadılar. Akla şu soru gelmektedir, acaba çocuklarımızı çok fazla şeye sahip olmasıyla sıkıntıya mı sokuyoruz? Çocuklar oyuncakları bir imtiyaz olarak mı bir hak olarak mı görüyorlar. Cevap çocukları hoşnut kılmak ve var olan kaynaklarla daha yaratıcı olmalarını onlara öğretmek için midir?

Bütün oyuncakları ortadan kaldıran anne bunu ailesi için en iyisi olduğuna karar verdiği için yaptı. Ani ve sert bir adım gibi gözükebilir. Belki de öyledir. Belli oyuncaklar beyin gelişiminde uyaran etkisine sahiptir ve merak ve yeniliği teşvik eder. Oyuncak kutusu bir sürü oyuncakla doluysa fazlalık var mı yok mu gözden geçirip sınır koymalısınız. Çünkü artık bir sınır çizilmek durumundadır.

Çocuklarınız, onların arkadaşları ya da ailelerin sahip olunan şeylerle konusunda "istekler" ve "ihtiyaçlar" ile ilgili her birinin kendi inancı olabilir. Bununla birlikte verdiğiniz kararlar çocuğunuzun davranışlarını etkiler ve hayata bakışını şekillendirir. Bu konuda tek bir yol yoktur o yüzden "oyuncak rota"nız ne olursa olsun anne-baba olarak sizin tarafınızdan tanımlanmasını sağlayın, başkasının tanımlaması değil.